《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第155章 黑羽
輕鬆拿捏
韓山故<i></i>矜持，雙手<i></i><i></i>胸<i></i>，冷哼<i></i>聲：“百<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>句話，<i></i><i></i>呢？”
<i></i><i></i><i></i>陳青源<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>話，<i></i>韓山忽悠<i></i>找<i></i><i></i>南北<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>淵，碰<i></i><i></i>意<i></i>嘛。”陳青源無奈<i></i><i></i>道：“<i></i><i></i>次<i></i>活<i></i>回<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>原<i></i><i></i><i></i>沒<i></i><i></i>找<i></i>伴侶，<i></i><i></i>難安，堅持<i></i><i></i>最<i></i>。咱<i></i><i></i><i></i>兄弟，承諾<i></i><i></i>情必須<i></i>完<i></i>。”
“真<i></i>？”韓山看<i></i>陳青源<i></i>臉真誠<i></i>模<i></i>，<i></i><i></i><i></i>防<i></i>漸漸被攻破<i></i>：“<i></i><i></i>彆糊弄<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>真<i></i><i></i>，咱<i></i><i></i><i></i>異父異母<i></i><i></i>兄弟，<i></i>騙誰<i></i><i></i><i></i>騙<i></i>啊！”
陳青源<i></i><i></i><i></i>頭，<i></i>情嚴肅，眼神真誠。
“<i></i><i></i><i></i>信<i></i>。”韓山<i></i><i></i>繃<i></i>，神色肅穆：“<i></i>連<i></i>己<i></i>紅顏知己<i></i>差<i></i>兒跟<i></i>彆<i></i>跑<i></i>，<i></i><i></i>幫<i></i>尋<i></i>象，太<i></i>靠譜<i></i>。”
“喂！<i></i><i></i><i></i>特殊原<i></i>，<i></i>彆傷口<i></i>撒鹽。”陳青源臉色<i></i>沉，<i></i>始吹噓：“想<i></i><i></i><i></i>縱橫南北<i></i><i></i>，<i></i>少聖女<i></i><i></i><i></i>見傾<i></i>。<i></i>跟<i></i><i></i>身邊，難道沒瞧見嗎？”
“<i></i><i></i>......”韓山無<i></i><i></i>駁，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>真<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>陳青源很<i></i>風光，極<i></i>彆<i></i>聖女甚至想給<i></i><i></i>藥。<i></i><i></i>陳青源溜<i></i>快，<i></i>才沒被某<i></i>聖女<i></i>逞。
<i></i>陳青源<i></i><i></i><i></i><i></i>賦，<i></i><i></i>結<i></i>道侶，肯<i></i><i></i>百利<i></i>無<i></i>害。
“流花殿<i></i>七仙<i></i>，<i></i><i></i>貌美<i></i>花，<i></i>見<i></i>沒<i></i>？”
陳青源眉頭<i></i>挑，右手<i></i>虛空<i></i>刻畫<i></i><i></i>七位仙<i></i><i></i><i></i>致模<i></i>。
“南海龍族<i></i><i></i>公<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“北疆王族<i></i>郡<i></i>。”
“東玉聖<i></i><i></i>聖女，據<i></i>她容顏絕世，顛倒眾<i></i>，迷倒<i></i>無<i></i><i></i>輕俊傑。”
“古族墨<i></i><i></i>......”
<i></i>邊<i></i><i></i>，<i></i>邊將諸<i></i>聖<i></i><i></i><i></i><i></i>嬌女<i></i>身段刻畫<i></i><i></i><i></i>，惟妙惟肖，仿佛近<i></i>眼<i></i>。
韓山看癡<i></i>，<i></i>意識<i></i>伸手想<i></i>觸碰。
<i></i><i></i>韓山<i></i>手指剛剛觸碰<i></i><i></i><i></i>候，虛空<i></i><i></i>畫<i></i>模糊<i></i><i></i><i></i>，接<i></i><i></i>被<i></i>陣清風吹散<i></i>。
聽<i></i>陳青源<i></i>介紹，韓山<i></i><i></i><i></i>臟<i></i><i></i>承受<i></i>住<i></i>，沒<i></i>最初<i></i>矜持<i></i>冷漠，擠<i></i><i></i><i></i>道難看<i></i>笑容：“哥，<i></i><i></i>聖女公<i></i><i></i><i></i>認識嗎？”
“<i></i>肯<i></i>啊！”
陳青源<i></i>頭道。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>話？”
韓山<i></i><i></i><i></i>顫，臉<i></i><i></i>喜色濃鬱<i></i>幾<i></i>，再次問道。
“<i></i>。”管<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>嘴長<i></i><i></i>陳青源<i></i>臉<i></i>。
“嘿嘿。”聽<i></i><i></i><i></i>回答，韓山將椅<i></i>朝<i></i>陳青源<i></i>位置挪<i></i><i></i>幾<i></i>，<i></i>始給陳青源端茶倒<i></i>：“陳哥，<i></i><i></i><i></i>求<i></i><i></i>，隻<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位<i></i><i></i>嬌女結<i></i>道侶，<i></i><i></i><i></i>最<i></i><i></i>福<i></i><i></i>。”
“太燙<i></i>。”陳青源接<i></i>茶<i></i>，將茶杯放<i></i>，擺譜道。
“<i></i><i></i><i></i>給<i></i>倒<i></i>杯。”
韓山趕緊施展道術，讓壺<i></i><i></i>茶<i></i>保持<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>適<i></i>溫<i></i>，<i></i><i></i>倒茶，雙手端<i></i><i></i>陳青源<i></i><i></i><i></i>。
“茶葉差<i></i><i></i>兒。”
抿<i></i><i></i>口，陳青源又<i></i>始挑刺<i></i>。
韓山沒<i></i>覺<i></i>半<i></i>兒<i></i>適，趕緊換<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>茶葉，<i></i><i></i>泡茶。
陳青源很清楚韓山<i></i>脾<i></i>，<i></i>果<i></i>己<i></i>擺譜<i></i>話，韓山肯<i></i><i></i><i></i><i></i>懷疑。<i></i><i></i>，陳青源越<i></i><i></i>麼刁難，韓山<i></i><i></i><i></i>越<i></i>舒坦，<i></i><i></i>脫單<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>落。
隻<i></i><i></i>道侶<i></i>問題解決<i></i>，什麼<i></i><i></i><i></i><i></i>扛<i></i>。
韓山<i></i>名聲<i></i>聖<i></i><i></i>太<i></i>，<i></i>般<i></i>女<i></i>入<i></i><i></i><i></i><i></i>眼，<i></i><i></i><i></i><i></i>顏值<i></i>女<i></i>又看<i></i><i></i><i></i>，想尋<i></i><i></i><i></i><i></i>適<i></i>道侶太困難<i></i>。