《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第154章 夢境
考核結束
帕米爾<i></i>原。
喀玉什邊防連<i></i>。
荒蕪<i></i>雪原<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>兵整齊<i></i>列隊<i></i>立，林七夜站<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，身<i></i><i></i><i></i><i></i>站立整齊<i></i>【夜幕】<i></i>隊眾<i></i>。
林七夜<i></i>目光<i></i><i></i><i></i><i></i>臉龐<i></i><i></i><i></i>掃<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>兵，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>垂頭喪氣，臉<i></i>寫滿<i></i>沮喪<i></i>陰鬱，隻<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>抬頭挺胸，雙眸明亮<i></i>星。
<i></i>次<i></i>考核<i></i><i></i>，直接淘汰<i></i><i></i>百<i></i>名<i></i>兵，按照考核<i></i><i></i>安排，<i></i><i></i><i></i><i></i>守夜<i></i><i></i>資格已<i></i>被林七夜儘<i></i>收回，<i></i><i></i><i></i>站<i></i>筆挺，<i></i>看<i></i>充滿<i></i>精氣神<i></i>，基<i></i><i></i><i></i><i></i>通<i></i><i></i>七<i></i>考核，<i></i>功登<i></i>公格爾峰<i></i><i></i>兵。
“<i></i>知道，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次<i></i>考核<i></i><i></i>疑惑。”
林七夜緩緩<i></i>口，“<i></i><i></i>始<i></i>次最終考核<i></i>總結<i></i><i></i>，<i></i>沒<i></i><i></i>記<i></i>，<i></i><i></i>考核<i></i>始<i></i><i></i>，問<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>問題？”
聽<i></i><i></i>句話，<i></i>場<i></i><i></i>兵<i></i><i></i><i></i>愣，很快便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>口道：
“報告！”
“講。”
“考核<i></i>始<i></i>，您問<i></i>，‘<i></i>果<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i>足<i></i>擔<i></i>守護<i></i>夏<i></i><i></i>任，<i></i><i></i>什麼<i></i><i></i>踏<i></i>戰場’？”
林七夜微微<i></i>頭，<i></i><i></i>目光掃<i></i>眼<i></i><i></i><i></i>兵<i></i>，“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>沒<i></i><i></i><i></i>回答<i></i><i></i>問題？”
<i></i>兵<i></i>微微抬頭，被淘汰至邊防連<i></i><i></i><i></i><i></i>兵<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>張<i></i>張嘴，似乎想<i></i><i></i>什麼，但眼眸又流露<i></i><i></i>許迷茫<i></i>色，片刻<i></i><i></i>，低頭陷入<i></i>沉默。
蘇哲站<i></i>被淘汰<i></i><i></i>兵<i></i>，聽<i></i><i></i><i></i>問題，<i></i>頭微微<i></i>跳。
<i></i>知<i></i>何，<i></i>突<i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>柯長臨，<i></i>坐<i></i><i></i>，<i></i>拍桌<i></i>，指<i></i>邊防連<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>句“邊境<i></i><i></i>破<i></i>，<i></i><i></i>怎麼辦？”
<i></i><i></i>腦海<i></i>，浮<i></i><i></i><i></i>幾<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，每<i></i>披<i></i>厚<i></i>軍衣，端槍站<i></i>邊境<i></i><i></i><i></i>戍邊將士，<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>涼<i></i>飯菜，住<i></i>堅硬<i></i>板床，卻佇立<i></i>寒風<i></i>，<i></i>筆挺<i></i>脊梁撐<i></i><i></i>整<i></i><i></i><i></i><i></i>邊防。
<i></i><i></i>腦海<i></i>，浮<i></i><i></i><i></i>久<i></i><i></i>，<i></i>無<i></i>舍身湧向鎮<i></i>神碑<i></i><i></i>夏神影。
<i></i>知<i></i>何，蘇哲<i></i>眼眸<i></i>，戍守邊<i></i><i></i>將士<i></i>，<i></i>飛蛾撲火般湧向鎮<i></i>神碑<i></i><i></i>夏神影，竟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
蘇哲猛<i></i>抬<i></i>頭，眼眸<i></i>浮<i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i><i></i>清明！
“報告！”
林七夜<i></i>眼<i></i><i></i>亮，<i></i>轉頭看向蘇哲，<i></i>靜<i></i><i></i>
口：“講。”
<i></i>深吸<i></i>口氣，<i></i>喊道：
“<i></i>，<i></i><i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i>覺<i></i>……<i></i>果<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i>足<i></i>擔<i></i>守護<i></i>夏<i></i><i></i>任，便<i></i><i></i>戰場，<i></i>配守夜<i></i><i></i>話……<i></i><i></i><i></i>世界<i></i>，<i></i>沒<i></i><i></i>配<i></i>守夜<i></i>！”
聽<i></i><i></i>句話，<i></i>場<i></i><i></i>兵<i></i>愣<i></i>原<i></i>。
林七夜雙眸微眯。
見整<i></i>場<i></i><i></i>死寂<i></i><i></i>，蘇哲咽<i></i>口唾沫，鼓<i></i>勇氣繼續<i></i>道：
“守護<i></i>夏，根<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>否足夠<i></i>衡<i></i><i></i><i></i>情，彆<i></i>隻<i></i><i></i><i></i>，<i></i>算<i></i>林教官，<i></i>算<i></i>左司令，<i></i>算<i></i>神明，<i></i><i></i>敢<i></i><i></i>己絕<i></i><i></i><i></i><i></i>守護<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！
否則，守夜<i></i><i></i>死傷率<i></i><i></i><i></i><i></i>麼<i></i>，<i></i>夏眾神<i></i><i></i>至<i></i><i></i><i></i>護住<i></i>夏百姓，舍身<i></i>碑。”