《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第152章 創世<i></i>船（完）
隻<i></i><i></i><i></i>聲音
<i></i>葉凡者死？
聽<i></i><i></i><i></i>句話，福邦精銳<i></i>吃<i></i>驚，齊齊向聲源處望<i></i><i></i><i></i>。
蜘蛛<i></i><i></i>意識回頭。
<i></i><i></i>視野，<i></i><i></i><i></i><i></i>黑袍飄飄<i></i>老<i></i>，嘴角噙<i></i>仿佛看淡看透世<i></i><i></i>尖刻漠意。
老<i></i>眼神遊離<i></i>暗含鋒芒，<i></i>算強勢，<i></i>算低調，卻<i></i><i></i><i></i>輕視。
誰<i></i><i></i>知道<i></i>怎麼<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，卻仿佛填充<i></i><i></i>半<i></i><i></i>台<i></i>空檔，給<i></i><i></i>牢牢掌控<i></i>局勢<i></i>感覺。
葉凡無奈<i></i>笑，今晚<i></i><i></i><i></i>情，欠<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>權<i></i><i></i>，葉凡<i></i>南<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>閉<i></i>修煉，<i></i>程<i></i><i></i>金智媛陪伴<i></i>打<i></i>。
葉凡<i></i>沒<i></i><i></i>權<i></i><i></i><i></i><i></i>八卦，雖<i></i>老<i></i><i></i><i></i>己<i></i>兄弟，但<i></i>卻<i></i><i></i>太<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>看<i></i>權<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，葉凡<i></i><i></i>很<i></i>感慨，想<i></i><i></i>什麼卻最終隻<i></i>笑笑。
<i></i>襲黑衣，手<i></i>無劍，卻<i></i><i></i>直透<i></i><i></i><i></i>威壓。
蜘蛛聲音低沉<i></i><i></i>：“權<i></i>師！？”
<i></i><i></i>眼神驟<i></i>淩厲，直直<i></i>射<i></i>權<i></i><i></i>身<i></i>，似乎<i></i><i></i><i></i>辨認<i></i>者身份，看看<i></i><i></i><i></i>假冒<i></i>。
<i></i><i></i>桀驁<i></i>馴<i></i>權<i></i><i></i><i></i>浩<i></i>博<i></i><i></i><i></i>鮮明<i></i><i></i>比。
<i></i>餘<i></i>聽<i></i>權<i></i><i></i><i></i><i></i>字，神情<i></i><i></i><i></i><i></i>股凝<i></i>。
<i></i><i></i>福邦精銳雖<i></i><i></i><i></i>鷹<i></i>，但很<i></i><i></i><i></i><i></i>南<i></i>土<i></i><i></i>活<i></i>，<i></i>權<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>深刻認識。
權<i></i><i></i>沒<i></i>回<i></i>，隻<i></i>淡淡<i></i>口：“放<i></i>！”
蜘蛛眼皮<i></i>跳，口乾<i></i>燥，但<i></i><i></i>擠<i></i><i></i>句：
“<i></i>師，福邦跟<i></i>井<i></i><i></i>犯河<i></i>，<i></i>少<i></i><i></i>更<i></i>敬<i></i><i></i><i></i>。”
“今晚<i></i><i></i>，<i></i>係少爺<i></i><i></i>族尊嚴，希望<i></i>師<i></i>賞臉<i></i><i></i>乾涉。”
<i></i>算<i></i>第<i></i>次見權<i></i><i></i>，感受<i></i><i></i><i></i>者身<i></i><i></i>強橫，<i></i><i></i><i></i><i></i>提醒權<i></i><i></i><i></i>句。
權<i></i><i></i>淡淡<i></i>聲：“放<i></i>！”
簡單，直接，卻昭示<i></i><i></i><i></i>堅<i></i>。
“<i></i>師，金智媛今晚<i></i><i></i>葉凡，已<i></i>犯<i></i>彌<i></i><i></i>禍。”
蜘蛛呼<i></i><i></i>口長氣，<i></i><i></i>牙<i></i>醒權<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>管閒<i></i>：
“<i></i>果<i></i>再<i></i>葉凡死磕福邦<i></i>族，福邦跟<i></i>再無調<i></i><i></i><i></i><i></i>，南<i></i><i></i><i></i>沒<i></i>金智媛立足<i></i><i></i>。”
“<i></i>再厲害，<i></i>庇護她<i></i><i></i>，庇護<i></i><i></i><i></i>世。”
“<i></i>斷絕<i></i><i></i><i></i><i></i>情世故，<i></i>罪
<i></i>福邦<i></i>南<i></i>豪族，隻<i></i>讓金智媛未<i></i>寸步難<i></i>。”
<i></i><i></i>想跟權<i></i><i></i>乾架，但<i></i><i></i><i></i><i></i>讓<i></i>帶走葉凡。
<i></i>今晚已<i></i>丟失<i></i>林秋玲，<i></i>果再讓葉凡活<i></i>被帶走，<i></i>回<i></i>估計<i></i>被福邦<i></i>少爆頭。
殺掉葉凡，<i></i>福邦維護尊嚴<i></i>最<i></i><i></i><i></i>籌碼。
“葉凡<i></i>港城治療<i></i><i></i><i></i>候，勸告<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>氣<i></i>，<i></i>話做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>急。”
權<i></i><i></i>背負雙手向蜘蛛<i></i><i></i>緩緩靠近：“唯<i></i><i></i><i></i>，<i></i>才<i></i>活<i></i>輕鬆<i></i><i></i>，長命<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i><i></i>緣故。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>最<i></i><i></i>次……”
“<i></i>再<i></i>放<i></i>，<i></i>隻<i></i><i></i><i></i>殺戒<i></i>！”
<i></i><i></i><i></i><i></i>，權<i></i><i></i>眼睛微微<i></i>冷，渾身<i></i><i></i>散<i></i><i></i>滔<i></i><i></i>戰意。
凜冽<i></i>殺氣讓<i></i>總感受<i></i>血淋淋<i></i>慘嚎，<i></i>殺氣背<i></i>竟<i></i>隱隱<i></i>浩<i></i><i></i><i></i><i></i>蒼<i></i>。
最<i></i><i></i><i></i><i></i>名福邦**，首先受<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>壓<i></i>，感覺<i></i>臟狂跳<i></i>已<i></i><i></i>眼<i></i>頓暗。
<i></i><i></i>撲通<i></i>聲暈<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>餘<i></i><i></i><i></i>汗<i></i>雨<i></i>，似乎承受<i></i>巨<i></i>壓<i></i>。
蜘蛛見狀臉色<i></i>變，清晰感受<i></i>權<i></i><i></i><i></i>強<i></i>。
<i></i>突<i></i><i></i>笑：“<i></i>，權<i></i>師，<i></i><i></i>葉凡交給<i></i>。”
蜘蛛聲音溫<i></i>，<i></i>帶<i></i>妥協字眼，但右手卻猛<i></i><i></i>抬，<i></i><i></i>葉凡咽喉<i></i>刺<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>容易<i></i>葉凡圍殺<i></i>死狗，蜘蛛怎麼<i></i><i></i>甘<i></i>再讓<i></i>活<i></i>離<i></i>。
“嗖！”
**又快又狠，很快<i></i><i></i><i></i>葉凡咽喉<i></i>。
葉凡虛弱<i></i>閉<i></i>眼睛，準備承受<i></i>魚死網破<i></i><i></i>擊。
蜘蛛滿臉獰笑：“<i></i>死吧。”
隻<i></i>刀尖怎麼<i></i>刺<i></i><i></i><i></i><i></i>，被<i></i>股巨<i></i>蠻<i></i>牢牢穩住。
蜘蛛低頭<i></i>看，<i></i><i></i>**被<i></i>夾住<i></i>。
<i></i>根枯瘦<i></i>手指宛<i></i>泰山<i></i><i></i>壓<i></i><i></i>**，讓蜘蛛<i></i>儘<i></i><i></i><i></i>無<i></i><i></i><i></i>半<i></i>。
“<i></i><i></i>輩<i></i>，最討厭<i></i><i></i><i></i>陽奉陰違<i></i><i></i><i></i>。”
權<i></i><i></i>伸<i></i><i></i>根手指，<i></i><i></i>蜘蛛<i></i><i></i>輕輕<i></i><i></i>。