《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第146章 創世<i></i>船20
劉昕雖<i></i>沒<i></i><i></i>曆<i></i>非洲<i></i><i></i><i></i>，但<i></i>她<i></i>哥<i></i>老爸<i></i>夏叔叔很推<i></i>，<i></i><i></i><i></i>回<i></i>哥<i></i>金<i></i>角<i></i>邊，劉<i></i>老爸<i></i><i></i>哥第<i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i>老夏。
<i></i><i></i>老夏<i></i>致<i></i>明白劉昕<i></i><i></i><i></i>目<i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>想再雇傭<i></i><i></i>保鏢？”
劉昕：“<i></i>，價錢肯<i></i><i></i>讓叔叔滿意。”
“嗬嗬！”老夏笑<i></i>：“<i></i><i></i>缺錢，<i></i><i></i><i></i>打算冒險。”
“叔叔<i></i>什麼<i></i>求儘管<i></i>口，<i></i><i></i>絕<i></i><i></i>替<i></i>辦<i></i>。”
老夏<i></i><i></i>搖搖頭：“<i></i><i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i>歲<i></i>，扛<i></i>住。<i></i><i></i><i></i>劉<i></i><i></i>財<i></i>，又<i></i><i></i>請<i></i><i></i>頂級優秀<i></i>保鏢。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>值<i></i>信任！”劉昕想<i></i><i></i>她<i></i>哥，眼眶<i></i>紅<i></i>。
老夏見狀，雖<i></i><i></i>懂她<i></i>怎麼<i></i>，但<i></i>沒<i></i>問。
<i></i><i></i>問，但劉昕<i></i><i></i>呀：“<i></i><i></i>哥，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>趟南非，<i></i><i></i><i></i><i></i>雇傭<i></i>頂級<i></i>保鏢，結果<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>錢轉頭<i></i><i></i>賣<i></i><i></i><i></i>哥，弄<i></i><i></i><i></i>哥收<i></i>很<i></i><i></i>傷，直<i></i><i></i><i></i><i></i>沒<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>信任<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>保鏢。”
老夏聽完<i></i><i></i><i></i>腦海<i></i>朦朧<i></i>回憶<i></i><i></i>她<i></i>哥<i></i><i></i>貌，雖<i></i><i></i>初<i></i>隻見<i></i><i></i>孩<i></i><i></i>次，但<i></i><i></i>絕<i></i><i></i>劉<i></i><i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>最<i></i>色<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什麼<i></i>係呢，<i></i>己<i></i><i></i>女兒呢，沒必<i></i><i></i>冒險，再<i></i><i></i><i></i>又<i></i><i></i>專<i></i>保鏢。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>給<i></i>劉昕<i></i><i></i>建議：“既<i></i><i></i><i></i><i></i>保鏢靠<i></i>住，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>請<i></i>陪<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>已<i></i>聯係<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>很厲害<i></i>安保公司，但<i></i>叔叔，<i></i><i></i><i></i>安保<i></i>員<i></i><i></i>，總<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>便。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>呀！”老夏<i></i>認<i></i>己<i></i>紀<i></i><i></i>，幫<i></i><i></i>劉<i></i>什麼忙，<i></i><i></i><i></i>再<i></i>拒絕。
儘管老夏<i></i>直<i></i>拒絕但劉昕<i></i><i></i>沒<i></i>放棄。
她爸爸<i></i><i></i>，<i></i>夏冬陽<i></i>絕<i></i><i></i>哥才<i></i>安<i></i>，夏冬陽<i></i><i></i><i></i><i></i>單純<i></i>賽車手。
老夏聽<i></i>她<i></i>話，歎息<i></i>聲<i></i><i></i>車往鎮<i></i>走<i></i>，<i></i><i></i>鎮<i></i>手<i></i>店鋪<i></i>，<i></i>停<i></i>車，沒<i></i>什麼。劉昕看<i></i>店鋪看<i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i>車<i></i>。
<i></i>她<i></i>車<i></i>，老夏<i></i>：“慢慢挑，<i></i><i></i><i></i>邊買肉。”
<i></i><i></i>老夏<i></i><i></i><i></i>車往<i></i>遠處<i></i>菜市場<i></i><i></i>，找<i></i><i></i><i></i>停<i></i>車，老夏鎖<i></i>車走<i></i>菜市場。
<i></i>劉昕看<i></i>老夏<i></i><i></i>車離<i></i><i></i>車身，<i></i><i></i><i></i>夾克<i></i>袋<i></i><i></i><i></i><i></i>隻手<i></i><i></i>始撥打<i></i><i></i>話。
<i></i>話響<i></i><i></i>聲<i></i><i></i>被
接<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>話<i></i>通，劉昕<i></i>急急<i></i><i></i>：[<i></i>哥，<i></i><i></i><i></i>意！]
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>話<i></i>頭傳<i></i>聲音，<i></i><i></i><i></i><i></i>聽<i></i>煙嗓，<i></i><i></i>聽<i></i><i></i><i></i><i></i>虛弱：[……<i></i><i></i>強求，儘<i></i>最<i></i><i></i>努<i></i><i></i><i></i>。]
劉昕聞言：[<i></i>怎麼<i></i>呢？必須<i></i><i></i><i></i>才<i></i>，<i></i><i></i><i></i>哥怎麼辦？！]
劉誌遠：[<i></i>妹，彆<i></i><i></i>想<i></i>太厲害<i></i>，<i></i>再厲害<i></i>隻<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已。]
劉昕：[<i></i>爸爸<i></i><i></i>很厲害<i></i>，至少<i></i>讓<i></i>哥<i></i>安無恙！]
劉誌遠：[<i></i><i></i><i></i>麼<i></i><i></i><i></i>耐，卻回<i></i><i></i><i></i>，<i></i>妹，<i></i>知道<i></i>什麼嗎？]
劉昕搖搖頭：[<i></i>什麼？]
劉誌遠：[<i></i>明<i></i><i></i>已<i></i>金盆洗手<i></i>乾<i></i>，<i></i><i></i><i></i>麼<i></i>勉強<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>讓<i></i>討厭<i></i>。]
劉昕：[……<i></i><i></i>……]
她<i></i><i></i><i></i><i></i>知道<i></i><i></i>什麼，劉誌峰打斷她<i></i>話<i></i>：[沒<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>知道<i></i>金<i></i>角危險，<i></i>麼<i></i><i></i><i></i><i></i>知道嗎？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>惜命嗎？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>求彆<i></i><i></i><i></i><i></i>犧牲。]
劉昕聽完<i></i><i></i><i></i>哥<i></i>話，頓<i></i><i></i><i></i>難受，但<i></i>她又覺<i></i><i></i>哥<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>知道<i></i>底<i></i>怎麼繼續。