<i></i>禮貌笑<i></i><i></i><i></i>城談幾句，但<i></i><i></i><i></i>脾氣躁<i></i>公<i></i>哥<i></i><i></i>直接無視<i></i><i></i>城。
<i></i><i></i>像<i></i><i></i>醜<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>知，<i></i>場亂竄。
看<i></i>江瑟瑟<i></i>陣窘迫。
“封臣，抱歉，<i></i>……<i></i>知道<i></i>伯<i></i><i></i><i></i>。”
江瑟瑟臊<i></i>臉頰<i></i><i></i><i></i>泛紅。
儘管<i></i>場知道<i></i>城<i></i>她<i></i>伯<i></i><i></i>並<i></i><i></i>，但她仍舊覺<i></i>丟臉。
靳封臣<i></i>任董<i></i>長<i></i>職<i></i><i></i>該<i></i><i></i><i></i>興興<i></i><i></i>情。
<i></i><i></i>城<i></i><i></i><i></i><i></i>像讓<i></i><i></i><i></i>變<i></i>味。
靳封臣<i></i>思通透，知道江瑟瑟<i></i><i></i><i></i>什麼道歉。
<i></i>伸手<i></i><i></i><i></i>江瑟瑟<i></i>腦袋，低頭<i></i>她溫柔<i></i>笑<i></i>笑。
“瑟瑟，<i></i>又<i></i><i></i><i></i><i></i>錯，<i></i><i></i>沒<i></i>係<i></i>。”
“嗯……”
江瑟瑟<i></i><i></i><i></i>聲，轉<i></i>頭往<i></i>堆<i></i>望<i></i>。
<i></i>城<i></i><i></i><i></i>知道<i></i><i></i><i></i>累<i></i>，<i></i>坐<i></i><i></i>旁喝<i></i>紅酒。
她輕歎<i></i>口氣。
隻<i></i><i></i>位<i></i>伯<i></i>安靜<i></i><i></i><i></i><i></i>錯<i></i>。
江瑟瑟乾脆將<i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夥<i></i>身<i></i>。
<i></i>城<i></i><i></i>將目光盯<i></i><i></i>靳封堯<i></i>身<i></i>。
剛才晃悠<i></i>麼<i></i><i></i>圈，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>消息<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，知道<i></i>靳封臣<i></i>弟弟靳封堯<i></i>誰，目<i></i><i></i>靳氏集團擔任什麼職位。