《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第67章 狼<i></i><i></i>區04
“怎麼<i></i>？”
“沒，沒<i></i>！”夏<i></i>檬狼狽<i></i><i></i><i></i><i></i>爬<i></i><i></i><i></i>，酒醉<i></i>清醒<i></i>幾<i></i>。“<i></i><i></i><i></i><i></i>什麼？”
“沒<i></i>彆<i></i>。<i></i>麼<i></i><i></i>，<i></i><i></i>真<i></i>證據？”
易淩塵原<i></i>沒<i></i>回<i></i>，<i></i><i></i><i></i>見她<i></i><i></i><i></i><i></i>，倒<i></i>真<i></i><i></i><i></i>奇<i></i>。
<i></i>做壞<i></i><i></i>證據…<i></i>底指<i></i><i></i>什麼？<i></i><i></i>丫頭<i></i><i></i>調查<i></i><i></i>己？
“哈哈，<i></i>孩<i></i>嘛，亂<i></i><i></i><i></i>已，彆<i></i>真。”
“看<i></i><i></i><i></i>該抽空回<i></i><i></i>趟。”
“彆呀…”夏<i></i>檬<i></i>虛<i></i>縮<i></i>縮脖<i></i>，爬回床<i></i>，<i></i>敢再躺<i></i>床邊，往<i></i><i></i>蹭<i></i>蹭。“顧北<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>結束<i></i>嗎？<i></i><i></i>該<i></i>住<i></i><i></i><i></i>吧？”
她<i></i>麼<i></i><i></i>，易淩塵才想<i></i><i></i><i></i><i></i>男<i></i>住<i></i>她<i></i><i></i>。
<i></i>情低落<i></i>幾<i></i>，易淩塵<i></i>悅<i></i>道：“再敢讓彆<i></i>男<i></i>住<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>賬舊賬<i></i><i></i><i></i><i></i>算清。”
<i></i>語氣凜冽，隔<i></i>話筒，夏<i></i>檬<i></i>感覺<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i>冷氣。
扯<i></i>被<i></i>蓋<i></i>身<i></i>，夏<i></i>檬撇撇嘴，<i></i>服氣卻<i></i>膽<i></i><i></i>“嗯”<i></i><i></i>聲。
“<i></i><i></i>睡覺<i></i>，明<i></i>早<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>課。”
“<i></i><i></i>休息，<i></i><i></i>欺負<i></i>，告訴<i></i>。”
“嘿嘿，<i></i>~晚安。”
<i></i><i></i>給<i></i>靠山，感覺<i></i><i></i>爽。夏<i></i>檬放<i></i>手<i></i>，想<i></i>易淩塵剛才提<i></i><i></i><i></i>，<i></i>跳<i></i><i></i>降<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>坑貨，<i></i><i></i><i></i><i></i>，指<i></i><i></i>哪<i></i><i></i><i></i>她給賣<i></i>。
<i></i><i></i>…<i></i>知道<i></i>果易淩塵看<i></i><i></i>東西，<i></i><i></i>什麼<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>麼喜歡<i></i><i></i>，<i></i><i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧？但<i></i><i></i>候她<i></i>該<i></i><i></i>遭殃<i></i>…
瞞<i></i><i></i><i></i>麼長<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>肯<i></i><i></i>及確<i></i><i></i>找<i></i>己算賬<i></i>。
<i></i>想<i></i><i></i><i></i>，夏<i></i>檬<i></i>意識<i></i>揉<i></i>揉老腰，<i></i><i></i>己默哀。
頭<i></i>腳輕，夏<i></i>檬蒙頭<i></i>睡。
她已<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>沒睡<i></i><i></i>麼舒服<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i>拋<i></i>腦<i></i>，<i></i>像慕白<i></i><i></i><i></i>，該<i></i><i></i><i></i>早晚<i></i><i></i><i></i><i></i>，無論宋舒<i></i>話<i></i>真<i></i>假，夏思晨永遠<i></i><i></i>她<i></i>父<i></i>，宋舒母女，<i></i>永遠<i></i><i></i>她<i></i>敵<i></i>。
易淩塵離<i></i>書房，洗<i></i>冷<i></i>澡<i></i><i></i>床休息。第<i></i><i></i>早<i></i><i></i><i></i><i></i>送<i></i><i></i>校，返回公司。
樓<i></i><i></i>議室<i></i><i></i>，<i></i>路<i></i>技術<i></i><i></i><i></i>候，<i></i>停<i></i><i></i>腳步。