《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第65章 狼<i></i><i></i>區02
救贖？！
<i></i><i></i><i></i><i></i>何<i></i><i></i><i></i>另<i></i><i></i><i></i><i></i>救贖？
席允<i></i>該承擔<i></i>份責任。
越椿默<i></i>沒<i></i><i></i>話，花兒鹿見<i></i><i></i><i></i>便<i></i><i></i>廚房<i></i>客廳門口，席允手<i></i>拿<i></i>巧克<i></i>唱歌，見<i></i>她便問：“花兒鹿姐姐唱歌嗎？”
花兒鹿搖搖腦袋道：“<i></i>唱吧。”
<i></i><i></i><i></i>花兒鹿<i></i>直<i></i>活<i></i>挪威，商<i></i><i></i><i></i><i></i>被她<i></i><i></i><i></i>展壯<i></i>，<i></i><i></i>商微留給她<i></i><i></i><i></i>足夠她<i></i><i></i>衣食無憂，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>僅剩她，她特彆無聊，除<i></i>做<i></i>意便<i></i>知道做<i></i>什麼，<i></i>商場<i></i>長<i></i>累月<i></i>沉浮鍛煉<i></i>她<i></i>智、<i></i><i></i><i></i>及無情，<i></i><i></i><i></i>冷漠冰冷<i></i>女<i></i>，<i></i><i></i>越椿<i></i>及席允<i></i>才<i></i><i></i>絲絲溫暖。
<i></i><i></i>她<i></i>少<i></i>很懂<i></i>壓抑，<i></i>歲<i></i><i></i><i></i><i></i>候<i></i>更懂<i></i>，活<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜歡<i></i>模<i></i>。
<i></i>挪威，很<i></i><i></i>懼怕她。
喜歡她<i></i><i></i><i></i>向少<i></i>又少。
<i></i><i></i><i></i>話她很羨慕席允，<i></i><i></i><i></i>完整<i></i><i></i>庭<i></i><i></i><i></i><i></i>哥哥，更<i></i><i></i>麼<i></i>疼<i></i>寵<i></i>她<i></i>叔叔嬸嬸<i></i>及<i></i>公<i></i>婆，包括曾<i></i>祖父。
她<i></i><i></i>族龐<i></i>，<i></i><i></i>眾<i></i>。
<i></i>她<i></i>隻<i></i><i></i>己。
越椿<i></i>她<i></i>挪威僅<i></i><i></i>溫暖。
<i></i>她<i></i>越椿哥哥。
她喜歡但<i></i><i></i><i></i>奢望<i></i>哥哥。
<i></i><i></i>她<i></i><i></i>份喜歡更<i></i><i></i><i></i><i></i>情。
更<i></i><i></i><i></i><i></i>挪威<i></i>無依無靠<i></i>身側<i></i><i></i><i></i>值<i></i>信賴<i></i><i></i>，<i></i><i></i>情終歸<i></i><i></i>差距<i></i>。
廚房<i></i><i></i>男<i></i><i></i>忙碌，花園<i></i><i></i>女<i></i><i></i>鬨騰，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>席允<i></i><i></i><i></i>喜歡<i></i>知<i></i>姐姐，她<i></i><i></i><i></i>快樂又安<i></i>，<i></i><i></i>吃飯<i></i><i></i>候<i></i>沒<i></i>麼艱難<i></i>，吃<i></i>整整<i></i>碗<i></i>白米飯。
吃完<i></i>飯她<i></i>花兒鹿坐<i></i>沙<i></i>看<i></i>視劇，她黏<i></i>，抱<i></i>花兒鹿<i></i>胳膊看<i></i>津津<i></i>味，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>評幾句，越椿收拾完廚房<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，雪<i></i>越<i></i>越<i></i>，瞧<i></i>情景明<i></i><i></i>堆<i></i>積雪，想<i></i>待<i></i>吩咐助<i></i><i></i>鎮<i></i>買幾套席允穿<i></i>衣服，免<i></i>丫頭感冒<i></i>遭罪。
走<i></i>門口越椿負手站<i></i>。
守<i></i>車<i></i>處<i></i><i></i>公務<i></i>助<i></i>趕緊<i></i>車恭恭敬敬<i></i>詢問道：“越先<i></i><i></i><i></i>何<i></i>吩咐？”
“席拓呢？”越椿問。
助<i></i>回答道：“<i></i>車<i></i>。”
遠處隱秘<i></i>位置停<i></i>幾輛房車。
<i></i><i></i><i></i><i></i>席允<i></i>貼身保鏢團。
“<i></i>讓席拓找<i></i>。”
“<i></i>，越先<i></i>。”
“<i></i><i></i>鎮<i></i>給席<i></i>姐買幾身冬裝。”
“<i></i>，<i></i>馬<i></i><i></i>。”
……
席拓<i></i><i></i>房車<i></i>回複陳宸<i></i>消息。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>陳宸問<i></i>，“<i></i>哪兒？”
席拓肯<i></i><i></i><i></i>暴露<i></i>己<i></i>位置，<i></i><i></i><i></i>旦暴露<i></i>己<i></i>位置<i></i><i></i>暴露席允<i></i>位置。
哪怕<i></i>死黨，<i></i><i></i><i></i>輕易告訴。
席拓找<i></i>借口敷衍陳宸。
陳宸索<i></i>沒<i></i>再<i></i><i></i>。
但耐<i></i>住席拓臉皮厚。
<i></i>直騷擾<i></i>陳宸。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>微信<i></i><i></i>罵。
直<i></i><i></i><i></i><i></i>糾纏<i></i><i></i>休。
“隊長，剛剛越先<i></i><i></i>助<i></i><i></i><i></i>找<i></i>，<i></i><i></i>越先<i></i>找<i></i><i></i><i></i>，讓<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>趟。”
席拓收<i></i>手<i></i>打<i></i>房車<i></i>門<i></i>車。
見越椿站<i></i>門口<i></i><i></i><i></i>，<i></i>立即<i></i>跑<i></i><i></i>站<i></i>越椿<i></i><i></i><i></i>恭敬<i></i>喊<i></i>，“越先<i></i>。”
越椿抬眼望<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
席拓很<i></i><i></i>話道：“越先<i></i>儘管吩咐。”
雖<i></i><i></i><i></i>席允<i></i>貼身保鏢。
但越椿<i></i>席<i></i><i></i><i></i>係非<i></i><i></i>般。
<i></i><i></i><i></i>名<i></i><i></i><i></i>雇<i></i>。
“席允<i></i>厭食症<i></i><i></i>嚴<i></i>？”
“<i></i>……”
<i></i><i></i>問題<i></i><i></i>問<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>撒謊，<i></i><i></i>又沒<i></i>坦誠<i></i>告。
畢竟<i></i>此<i></i><i></i>席允<i></i><i></i>打<i></i>招呼。
<i></i>真<i></i><i></i>雇<i></i><i></i><i></i>底<i></i><i></i>席允。
席允打<i></i>招呼<i></i><i></i><i></i>絕<i></i><i></i>泄露。
越椿見<i></i>猶豫，問：“席允打<i></i>招呼？”
席拓<i></i><i></i>**，怎麼<i></i><i></i><i></i>猜<i></i>？
<i></i>抿<i></i>抿唇，神色<i></i>難。